AB marka hukukunda kötü niyet, AB Marka Tüzüğü ve ilgili yönergeler kapsamında düzenlenmiştir. AB Adalet Divanı'na göre kötü niyet AB hukukunun özerk bir kavramı olup, birlik genelinde yeknesak bir şekilde yorumlanmalıdır. Her ne kadar AB içerisindeki uyumlaştırma çalışmaları kapsamında çeşitli mevzuat çalışmaları yapılmaya devam etmekteyse de Tüzük ve yönerge değişiklikleri tek başına ulusal marka ofisleri ya da üye ülkelerdeki mahkemeler tarafından verilen kararları tutarlı ve öngörülebilir kılmamakta, kimi zaman çeşitli konularda anlayış ve uygulama birliği sağlamak amacıyla Yakınlaştırma Programları (Convergence Programmes) yürütülebilmektedir. Bu programlar kapsamında üzerinde uzlaşılan genel ilkeler ise Ortak Uygulama (Common Practice) altında somutlaştırılmaktadır. CP13 sayılı “Kötü Niyetle Yapılmış Marka Başvuruları” başlıklı on üçüncü yakınlaştırma programının çalışmaları 22 Mart 2024 yılında sonuçlandırılarak ilgili Ortak Uygulama metni ilan edilmiştir. Ortak Uygulama metni ile marka başvurularında kötü niyet kavramı hakkında ortak bir anlayış oluşturulması, marka başvurularında kötü niyetin değerlendirilmesine yönelik olarak, terminoloji de dâhil olmak üzere kavramlar üzerinde ortak bir anlayış oluşturulması ve kötü niyetin belirlenmesinde dikkate alınacak ortak faktörler üzerinde anlaşma sağlanması amaçlanmıştır. Kötü niyete ilişkin Türk marka hukukundaki düzenlemeler ve uygulama incelendiğinde ve mehaz AB marka hukuku ile karşılaştırıldığında, her iki hukuk sisteminde de benzer bir yaklaşımın olduğu, fakat Ortak Uygulama metni ile ortaya konulan bazı düzenlemelerin de örnek alınarak ülkemizdeki yaklaşımın AB marka hukukundakine daha da yakınlaştırılabileceği görülmektedir. Türk marka hukukundaki kötü niyet uygulamasında AB düzenlemeleriyle genel uyum sağlanmış olsa da uygulamada yol gösterici bir kılavuzun eksikliği, zaman zaman çelişkili kararların alınmasına ve standartların belirlenememesine neden olmaktadır. Bu makalemizde hem AB marka hukukunda hem de Türk marka hukukunda kötü niyet konusundaki FMR 2025/1 47 düzenlemeler ve içtihatlara yer verilerek, Ortak Uygulama metni ile getirilen kriterler, Türk marka hukukundaki kötü niyet değerlendirmesiyle örtüştüğü ve ayrıştığı noktalar üzerinden derinlemesine tartışılarak benzer bir rehber hazırlanmasının Türk marka hukuku uygulamasında kötü niyetin değerlendirilmesine katkı sağlayacağı ortaya konulmaktadır.
İlgili makaleyi okumak için tıklayınız.
Originally published by Ankara Bar Association Intellectual Property and Competition Law Journal, 02 May 2025
The content of this article is intended to provide a general guide to the subject matter. Specialist advice should be sought about your specific circumstances.
