ABD Kuzey Kaliforniya Bölge Mahkemesi ("Mahkeme"), 10 Ocak 2022 tarihli Coffee, et al. v. Google LLC davasına ilişkin kararında, oyunlarda bulunan "şans kutuları" isimli uygulama içi satın alma özelliği aleyhine ileri sürülen tüketici şikayetlerini değerlendirmiş ve Google'ın sorumlu olmadığına karar vererek davayı reddetmiştir. Kararın İngilizce metnine buradan ulaşabilirsiniz.
Karar'a konu olay
Karar, Google Play Store'dan erişilebilen oyunlardaki "şans kutusu" satışlarına ilişkindir. "Şans kutuları", video oyunlarında sanal para birimi kullanılarak satın alınabilen öğelerdir. "Şans kutuları" ile video oyunlarında oyuncular rastgele bir eşya kazanma şansını elde ederler. "Şans kutusu" satın almak için oyuncuların öncelikle uygulama içinde sanal para birimi satın alması gerekmektedir.
Davacıların iddiaları; Google'ın söz konusu uygulama içi sanal para satışlarından %30 oranında komisyon aldığı, "şans kutularının" Kaliforniya yasalarına göre yasa dışı kumar aleti olduğu ve bu nedenle Google'ın Google Play Store'dan indirilen ve "şans kutusu" içeren uygulamalardan "şans kutusu" satın alan Amerika Birleşik Devletleri'ndeki tüm kişilere karşı hukuken sorumlu olduğu yönündedir. Davalı Google'ın savunması ise şirketin İletişim Ahlakı Yasası (CDA) uyarınca sorumluluğu bulunmadığı konusuna odaklanmıştır. Google'ın savunmasında bahsi geçen CDA, Barnes v. Yahoo kararında belirtildiği şekilde bazı internet tabanlı şirketlere çeşitli davalara karşı koruma sağlamaktadır. İlaveten, Google davacıların iddialarının temel unsurlara sahip olmadığını ve "şans kutularının" yasa dışı kumar aleti teşkil etmediğini iddia etmektedir.
Mahkemenin değerlendirmesi
Mahkeme ilk olarak Google'ın CDA'nın 230. bölümü uyarınca sorumluluktan muaf olup olmadığını değerlendirmiştir. Mahkeme, öncelikle bu değerlendirmesinde Barnes'ın muafiyet testine atıfta bulunmuştur. Barnes testine göre, "yasalar uyarınca başka bir içerik üreticisi tarafından sağlanan bilgilerin yayıncısı veya sözcüsü olarak kabul edilen interaktif bilgisayar hizmeti sağlayıcısı veya kullanıcılarının sorumluluktan muafiyeti bulunmaktadır."
Barnes testinin birinci koşuluna göre Mahkeme, Google'ın interaktif bir bilgisayar hizmeti sağlayıcısı olup olmadığını değerlendirmiştir. İçtihatlar uyarınca internet siteleri en yaygın interaktif bilgisayar hizmeti sağlayıcılarıdır. Google, üçüncü taraflarca oluşturulan uygulamaların müşteriler ile buluştuğu bir sanal çevrimiçi mağazanın geliştiricisi ve sahibi olarak interaktif bir hizmet sağlayıcıdır. Barnes testinin ikinci koşuluna göre Mahkeme, davacıların Google'ı içeriklerin yayıncısı veya sözcüsü olarak kabul edip etmediğini değerlendirmiştir. Mahkeme, Google'ın uygulamaların Play Store'da sunulmasını sağlayarak bir içerik yayıncısı olduğunu değerlendirmiş ve faaliyetlerinin yayıncılığın ötesine geçmediğini ifade etmiştir. Son olarak, Barnes testinin üçüncü koşuluna göre Mahkeme "şans kutularını" içeren uygulamaların başka bir içerik üreticisi tarafından oluşturulup oluşturulmadığını değerlendirmiştir. Davacılar, Google'ın uygulamaları geliştiren üreticiler ile beraber söz konusu uygulamaların ortak geliştiricisi olduğunu ve bu nedenle uygulamaların başka bir içerik üreticisi tarafından geliştirilmediğini iddia etmektedir. Ancak Mahkeme, sadece söz konusu uygulamaların geliştirilmesi için tarafsız araçlar sağladığından Google'ın uygulama geliştiricisi olmadığına karar vermiştir. Bu doğrultuda, Google'ın CDA uyarınca sorumluluktan muaf olduğu sonucuna varılmıştır.
Davacılar, ikinci olarak Google Play Store'u bir kumarhaneye benzeterek Google'ın kumara izin verdiği ve kumarı teşvik ettiğini iddia etmiştir. Davacılar ayrıca, "şans kutularının" çocuklar üzerinde negatif etkilerinin daha fazla olduğunu belirtmişlerdir. Mahkeme, Google Play Store'da üçüncü taraflarca geliştirilen yaklaşık 3 milyon oyun bulunduğunu ve bazı uygulamaların içinde "şans kutuları" sunulsa dahi bunun Play Store'u bir kumarhaneye dönüştürmeyeceğine karar vermiştir.
Üçüncü iddialarında Davacılar, sanal para birimi satın alarak "şans kutuları" satın almak için sanal para birimlerini harcayarak maddi kayıp yaşadıklarını iddia etmişlerdir. Mahkeme'ye göre ise, davacılar ödedikleri paranın tam karşılığı olan miktarda sanal para aldıklarından herhangi bir kayıp yaşamamakta ve mevcut olayda zararlarını kanıtlayamamaktadır. İlaveten, Mahkeme davacıların "şans kutuları" satın almak için sanal para birimi satın almalarının, Google değil, üçüncü taraf oyun geliştiricileri nezdinde bağlayıcı olacağını belirtmiştir.
Son olarak Mahkeme, "şans kutularının" kumar aleti teşkil edip etmediğini değerlendirmiştir. Google, "şans kutuları" maddi karşılığı olan bir hediye kazanma şansı sunmadığından, bunların kumar aleti olarak görülemeyeceğini iddia etmiştir. Mahkeme içtihatlara da değinerek sanal bir eşyaya gerçek hayatta sahip olabileceği piyasa değeri dikkate alınarak bir değer biçilemeyeceğini kabul etmiş ve Google'ın iddialarını haklı bulmuştur.
Bu değerlendirmeler ışığında Mahkeme davayı kesin olarak reddetmiştir
The content of this article is intended to provide a general guide to the subject matter. Specialist advice should be sought about your specific circumstances.
